Ego

Zwykle jesteśmy przekonani, że w środku jesteśmy tylko jedną osobą.  I że reagujemy tak, jak robimy, na wydarzenia z życia, ponieważ… „tacy właśnie jesteśmy”.

 

Jednakże, gdy ktoś dogłębnie studiuje swoją psychikę, może zobaczyć, że jest ich wielokrotność w swojej psychice. Jakby żyła w nich suma wielu ludzi, przepychających się nawzajem, by zapanować nad zmysłami, uwagą i świadomością.

 

Czytając te wersety, czytelnik może założyć, że mówimy o osobie z „rozmaitymi zaburzeniami osobowości”, ale w rzeczywistości mamy na myśli osobę z życia codziennego.

 

Według psychologii gnostyckiej każda jednostka jest nieco „rozdrobniona” w swojej psychologii.

 

Spójrzmy na dwa przykłady, aby to zademonstrować:

 

Wyobraźmy sobie, że kierowca samochodu jedzie drogą i dociera do korka.  Zostało to spowodowane dużym wypadkiem samochodowym, w którym zginęło kilka osób.  Pierwszą rzeczą, która przychodzi do głowy tej osobie, jest „co się tutaj wydarzyło?”  A po tej myśli często zdarza się, że dana osoba odczuwa niecierpliwość, a nawet desperację, zwłaszcza jeśli jest już spóźniona do pracy.

 

W rzeczywistości wypadek ma miejsce na poboczu drogi.- w rzeczywistości nie powoduje korków. Przyczyną cofania się ruchu jest ciekawość kierowców, którzy zwalniają, aby się przyjrzeć.

 

Tak więc nasz kierowca, niecierpliwy i zdesperowany, by wydostać się z korka, kontynuuje swoją powolną jazdę drogą aż do miejsca wypadku.  Jest taki moment, w którym zapomina o spóźnianiu się do pracy i niecierpliwości i jeszcze bardziej zwalnia, by zaspokoić swoją ciekawość, powodując jeszcze większy korek.

 

Czy więc jesteśmy pewni, że zawsze jesteśmy tą samą osobą?

 

Inny przykład:

 

Peter poślubia Jane przysięgając jej wieczną miłość do niej.

 

Lata mijają i razem budują życie, mają dzieci i wydaje się, że wszystko idzie dobrze.  Aż pewnego dnia Peter zaczyna odczuwać pociąg do osoby z pracy.  Na początku wszystko wydaje się być pod kontrolą, ale z upływem miesięcy pociąg i pożądanie stają się zbyt duże i zaczynają romans.

 

Pierwsza sprzeczność: Peter czuje się winny z powodu swojego podwójnego życia, ale jednocześnie nie jest w stanie zatrzymać romansu.

 

Kiedy jest w domu, przekonuje się, by to zakończyć, ale kiedy wychodzi z domu, jedyne, o czym może myśleć, to ponowne spotkanie z kochanką.

 

Który z nich to Piotr, czy obaj?

 

Druga sprzeczność: w końcu Jane odkrywa romans Petera i dochodzi do wielkiego starcia.

 

Gdy tylko zdaje sobie sprawę, że Jane wie, Peter czuje się, jakby został rozdzielony na dwie części przez piorun.  Serce wali mu w piersi, jego uderzenia stają się nieregularne i jest w szoku.  Myśli przebiegają mu przez głowę: „Straciłem dom, samochód, żona ponownie wyjdzie za mąż i będę musiał dzielić dzieci z jakimś facetem, który jest większy, silniejszy i ładniejszy ode mnie, skończone,  Straciłem wszystko.”  Więc obiecuje zakończyć romans i przez następne trzy miesiące płacze do Jane, że jest mu naprawdę przykro, że był głupcem i że jest jedyną, którą kiedykolwiek kochał.

 

1) Jak możemy robić coś, o czym wiemy, że jest złe, co może skończyć się tylko katastrofą, ale nie ma siły, by się zatrzymać?

 

2) Najwyraźniej naprawdę żałosny Peter to ten sam, który poprzysiągł swoją wieczną miłość do Jane, kiedy się pobrali, ale czy naprawdę jest taki sam?

 

Jak dwa przeciwstawne aspekty mogą być takie same?

 

Dlatego Kultura Gnostycka, oparta na rozpoznawaniu myśli, emocji, działań i instynktów płynących z obszaru podświadomego do świadomego i vice versa, dochodzi do wniosku, że człowiek jest w swojej psychologii mnogi.

 

Każdy aspekt psychologiczny, który ma swój własny sposób myślenia, odczuwania i działania, nazywamy „ego”.

 

Możemy więc powiedzieć, że mamy wiele „ego”, z których każde stara się pozostać w świadomej stronie naszej psychologii na dłużej.

 

To może wydawać się szalone, ale doświadczony medytujący może usłyszeć te psychologiczne jaźnie rozmawiające między sobą w podświadomych obszarach umysłu i zweryfikować ich istnienie „na własne oczy”.

 

Możesz w prosty sposób zweryfikować to, co tutaj mówimy, ucząc się techniki „Samoobserwacji”.

 

Technika „Samoobserwacji”

 

To tutaj chodzi o nasze normalne życie z rodziną, w społeczeństwie, w pracy itp., a jednocześnie obserwujemy nasze emocje, myśli i postawy.  I tak zaczynamy odkrywać w sobie pewne szkodliwe elementy, takie jak gniew, chciwość, zazdrość, zła wola itp.

 

Wtedy dowiadujemy się, że nie jesteśmy świętymi, jakimi myśleliśmy, że byliśmy, a w rzeczywistości mamy w sobie subtelne elementy wielkiej perwersji i że nawet jeśli byliśmy w stanie wieść przykładne życie na zewnątrz, nadal mamy  te negatywne aspekty wewnątrz.

 

Jednym z celów kultury gnostycznej jest nauczenie nas, jak odkryć, kim naprawdę jesteśmy.

 

Jest takie powiedzenie, że „ostrzeżony jest uzbrojony”.  Na przykład w przypadku Petera mógł zobaczyć, dokąd prowadzą go jego pragnienia, zanim wplątał się w romans, który prawie zniszczył jego rodzinę.

 

Albo w pierwszym przykładzie nasz kierowca mógł zadać sobie pytanie… dlaczego miałbym się tak stresować, jeśli nie dowiezie mnie to szybciej?  Czy stres sprawi, że przyjadę wcześniej?

 

W każdej osobie istnieje „wewnętrzne światło”… czyli świadomość.

 

Gnoza uczy nas, że aby mieć spełnione życie, musimy wyeliminować te elementy, a nie tylko je ukrywać, ponieważ tylko w ten sposób możemy naprawdę poprawić swoje życie i środowisko.  Jeśli naprawdę chcemy, aby nasze życie się zmieniło, musi zacząć się od środka.  To dlatego Gnoza uczy technik i praktyk, aby dokonać prawdziwej zmiany w nas samych, abyśmy mogli mieć szczęście, za którym tak tęsknimy.

 

Tak więc kultura gnostyczna przynosi światło tam, gdzie jest tylko ciemność.  Zapraszamy do głębszego zagłębienia się w te studia, aby dokonać pozytywnej zmiany w swoim życiu, zmiany, która trwa.